۱۹ فروردين ۱۳۹۶

زیستگاه پلنگ ایرانی

منطقه حفاظت شده کوه بافق به عنوان بهترین زیستگاه پلنگ ایرانی در حوزه ایران مرکزی و یکی از زیستگاه‌های باقی مانده یوزپلنگ آسیایی و همچنین زیستگاه گونه‌های با ارزش و آسیب‌پذیری همچون هوبره و جبیر از اهمیت خاصی در شبکه حفاظتی کشور برخوردار است....

به گزارش ایسنا، مجموعه ارتفاعات کوه بافق، آریز و دره انجیر به همراه دشت‌ها و تپه ماهورهای فیمابین آنها به دلیل دارا بودن زیستگاه‌های نسبتاً مکرر چشم‌اندازهای زیبا و گونه‌های ارزشمند حیات وحش، در سال 1367 به عنوان منطقه شکار ممنوع معرفی و پس از آن در سال 75 با تصویب شورای‌عالی حفاظت محیط‌زیست، قسمت‌هایی از این منطقه با وسعت 88 هزار و 400 هکتار رسماً در زمره مناطق چهارگانه تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته و به عنوان منطقه حفاظت شده کوه بافق معرفی شد.

متوسط درجه حرارت سالانه در منطقه 14.4 سانتی‌گراد و متوسط بارندگی سالانه در منطقه 95.3 میلی‌متر است و گوناگونی عوامل اکولوژیکی فیزیکی و زیستی در این منطقه سبب شده تا علی‌رغم قرارداشتن در منطقه خشک، تنوع و تراکم پوشش گیاهی مطلوبی داشته باشد به نحوی که تاکنون در این منطقه، 194 گونه گیاهی شناسایی شده است.

منطقه حفاظت شده کوه بافق به دلیل وجود ویژگی‌هایی منحصربفرد به پوشش گیاهی مناسب، وجود ارتفاعات، تپه ماهورها و دشت‌ها و تعارضات اندک در برخی قسمت‌ها، زیستگاه و مأمن مناسبی جهت زندگی انواع مختلفی از گونه‌های جانوری است.

تاکنون در این منطقه تعداد 21 گونه پستاندار، 45 گونه پرنده و 17 گونه خزنده شناسایی شده است که از مهم‌ترین این گونه‌ها می‌توان به پلنگ، یوزپلنگ، کاراکال، گرگ، کل و بز، قوچ و میش، جبیر، جرد، جربیل، هوبره، زاغ بور، دلیجه، سارگپه، کبک، تیهو، بزمجه بیابانی، مارجعفری و لاک پشت مهمیزدار اشاره کرد.