۲۴ مهر ۱۳۹۵

ساخت رادارهای هواشناسی برای نخستین بار در کشور

رییس سازمان هواشناسی کل کشور از ساخت رادارهای هواشناسی توسط متخصصان ایرانی برای نخستین‌بار در کشور خبر داد.....

به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی، داود پرهیزکار درخصوص ورود تکنولوژی ساخت رادار برای پایش شرایط جوی در کشور برای نخستین بار اظهار کرد: رادارهای هواشناسی یکی از ادوات دیدبانی و پایش جوی است که در مراکز هواشناسی پیشرفته جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع رادارها از حساسیت بالایی برخوردار بوده و از تکنولوژی‌های روز استفاده می‌کنند.

وی در ادامه با بیان اینکه رادارهای هواشناسی توانایی شناسایی قطره باران از فاصله ۲۰۰ کیلومتری را دارند، گفت: حسنی که این رادارها نسبت به سایر ادوات دیدبانی و پایش جوی دارا هستند، این است که از پوشش آن‌ها در مکان‌های دور از دسترسی که امکان نصب سایر تجهیزات وجود ندارد، استفاده می‌شود. علاوه بر این در علم هواشناسی از داده‌های راداری می‌توان برای پایش و پیش‌بینی پدیده‌های خردمقیاس (که دارای گستره و طول عمر کوتاه هستند) نیز استفاده کرد.

رییس سازمان هواشناسی کل کشور در این‌باره اضافه کرد: در حال حاضر ۹ رادار در کشور وجود دارد که باید تا ۲۴ مورد افزایش یابد، در این صورت است که شبکه اصلی شکل می‌گیرد و پس از آن برای نقاط فرعی که فاقد پوشش هستند، شبکه‌ تکمیلی تحت عنوان شبکه فرعی راه‌اندازی خواهد شد.

دکتر پرهیزکار در ادامه از انجام اقدامات اولیه برای امضای تفاهم‌نامه با پژوهشگاه فضایی با سازمان هواشناسی برای ساخت رادارهای جدید در داخل کشور خبر داد و گفت: با توجه به مذاکرات انجام شده بین سازمان هواشناسی و پژوهشگاه فضایی قرار است نسخه آزمایشی این رادارها تا تابستان سال ۹۶ آماده و مورد بهره‌برداری قرار گیرد.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: در رادارهای هواشناسی مهمتر از حوزه سخت‌افزاری آن، نرم‌افزاری است که اکوی رادار را به محصولات هواشناسی تبدیل می‌کند. در حقیقت رادارها در شناسایی پدیده خردمقیاس کمک می‌کنند، این توانایی درحال حاضر در کل کشور نیست و به همین دلیل نیاز است تا سطح پوشش رادارها در کل کشور گسترش یابد و آموزش لازم برای پیش‌بینی این پدیده‌ها نیز انجام گیرد.

وی در بخش دیگری از سخنانش کمبود اعتبار و نبود نقدینگی را یکی از مشکلات موجود در اجرای طرح توسعه هواشناسی در کشور اعلام کرد و گفت: به طور قطع اگر این طرح در کشور اجرا می‌شد، طی سه تا چهار سال گذشته تحول عظیمی در سطح فعالیت هواشناسی کشور پدید می‌آمد